1. |
Ηχώ εν Άστει
03:54
|
|||
|
Μέσα στους δρόμους,μέσα στους δρόμους που γυρνάς
με παρανόμους και με εργάτες συζητάς.
Μέσα στην πόλη θεός είναι ο άνθρωπος και ξεπερνά κάθε αναστολή,κάθε μιζέρια,κάθε ανίερη σιωπή,είναι η ώρα του και θα την ζήσει ως το πρωί.
Στο Όργκριβ οι εργάτες χάσανε και από τότε είμαστε ορφανοί
ανίσχυροι μπροστά στην άυλη εργασία.
Γέρο πού πας με το άλογο,έχει απαγόρευση κυκλοφορίας.
Και είπε ο γέρος :
Τί προσκυνάτε,εμείς οι Έλληνες ακόμα και στον Θεό όρθιοι μιλάμε.
...Γέρο τα λόγια σου τα πήραν οι φασίστες...
|
||||
2. |
Μια Ακόμα Ιστορία
06:01
|
|||
|
Αχ! να σου κλέψω ένα φιλί και ας με κλείσουν φυλακή,
Γιατί αυτοί που μας κοιτούν μας αγοράζουν μας πουλούν
Και δεν τους καίγεται καρφί αν θα με κλείσουν φυλακή,καρδιά μου
Και ας με κλείσουν φυλακή αχ! να σου κλέψω ένα φιλί,καρδιά μου
Κάτω από λάσπες και μπετόν,ζουν οι εργάτες το παρόν
Κι όσα όνειρα και αν δουν,δεν έχουν μέλλον να κρυφτούν
Κι η μοναξιά τους,δεν έχει όρια,πώς να πούνε τί είναι αυτό που ζούνε.Και η περηφάνια στα πρόσωπα πετά,όταν ακούνε να μιλούν,όταν ακούνε να μιλούν,και με το στόμα ανοιχτό να λένε :
Είναι ο άνθρωπος θεριό και έχει δύναμη σωρό και χτίζει
Όμως αυτοί που μας κοιτούν και μας μιλούν σαν φίλοι
Μας πουλάνε μας αγοράζουν και δεν τους καίγεται καρφί
Αχ! να σου κλέψω ένα φιλί και ας με κλείσουν φυλακή,
Γιατί αυτοί που μας κοιτούν μας αγοράζουν μας πουλούν
Και δεν τους καίγεται καρφί αν θα με κλείσουν φυλακή,καρδιά μου
Και ας με κλείσουν φυλακή αχ! να σου κλέψω ένα φιλί,καρδιά μου
|
||||
3. |
Μουσικό Κουτί Μέρος 1
03:55
|
|||
|
Είναι η ζωή ένα ατέλειωτο ταξίδι μέσα στην άβυσσο, της ανθρώπινης ψυχής.
Που κολυμπάει μέσα στα μίση της ατέλειωτης χρηματοσυλλογής.
Οι άγγελοι πονάνε,τα παιδιά ακολουθούν,η γη σπαράζει και οι σοφοί παραμιλούν.Και εγώ ψάχνω στα στενά σοκάκια του μυαλού μου λύση για να βρω.
Οι άγγελοι δεν ήπιαν στο όνομά μου ούτε μία σταγόνα νερό,οι πληγές που κουβαλάω στην καρδιά μου είναι πιο σκληρές και από αυτό.
Και τα πρόσωπα που έχω αγαπήσει δεν πρόκειται να τα ξαναδώ.
Ο κόσμος αλλάζει παιδί μου,το χρήμα τους νοιάζει,δεν σ' αγαπούν.
Μα εγώ κρατώ βουβές ελπίδες,σάπιες σανίδες στο νερό.
|
||||
4. |
Ερωτικό της Μοναξιάς
04:48
|
|||
|
Μπορεί να μην σε ξαναδώ αλλά θυμάμαι την μορφή σου.
Και όταν τρεκλίζω από το ποτό ακούω την γλυκιά φωνή σου.
Να μου ζητάει τον σκοπό που σβήνει το χαμόγελο μες την ψυχή μου,
και να μου λέει σ'αγαπώ,μην τους φοβάσαι εγώ είμαι μαζί σου.
Μην τους χαρίζεις παλικάρι ούτε ένα βράδυ ούτε στιγμή.
Της μοναξιάς σου το φεγγάρι είναι μεγάλη ανταμοιβή.
Μπορεί να μην σου έδωσα αυτά που άλλοι σου έδωσαν για πλάκα.
Και την μικρή μου την ζωή μπορεί να ξέχασα να ζήσω.
Όμως σε αγάπησα πολύ και η αγάπη μου έγινε πληγή μεγάλη.
Και όσα μου είπες μάτια μου μες την καρδιά μου τα έχω βάλει.
Μην τους χαρίζεις παλικάρι ούτε ένα βράδυ ούτε στιγμή.
Της μοναξιάς σου το φεγγάρι είναι μεγάλη ανταμοιβή.
Της μοναξιάς σου το φεγγάρι είναι μεγάλη ανταμοιβή.
Μην τους χαρίζεις παλικάρι ούτε ένα βράδυ ούτε στιγμή.
|
||||
5. |
Άγγελε Μου
03:18
|
|||
|
Είναι ο δρόμος σου μεγάλος φίλε μην τον σταματάς,η ζωή μας βάζει όρια για να τα ξεπερνάς.
Μα εγώ πώς να το κάνω,είσαι άσπλαχνος πολύ,η ζωή μου έμεινε άδεια όταν με άφησε αυτή.
Άγγελε μου,Άγγελε μου,δωσ' μου λίγο προσοχή οι ανάγκες μου είναι δώρα,μου τις έδωσε η ζωή.
Άγγελε μου,Άγγελε μου,δωσ' μου λίγο προσοχή οι ανάγκες μου είναι δώρα,η κατάρα μου είναι αυτή.
Πώς να γράψω σε στιχάκια λόγια συμπαθητικά όταν ξέρω πως ο δρόμος με οδηγεί στην μοναξιά.
Θυμήσου συναισθήματα που μείναν χαραγμένα,η δύναμη για να μιλάς δεν βρίσκεται σε σένα.
Άγγελε μου,Άγγελε μου,δωσ' μου λίγο προσοχή οι ανάγκες μου είναι δώρα,μου τις έδωσε η ζωή.
Άγγελε μου,Άγγελε μου,δωσ' μου λίγο προσοχή οι ανάγκες μου είναι δώρα,η κατάρα μου είναι αυτή.
|
||||
6. |
Μουσικό Κουτί Μέρος 2
02:30
|
|||
|
Τα ξημερώματα μου λες ο ουρανός πήρε φωτιά το όνειρο πεθαίνει,
τον εαυτό σου μάθε να αγαπάς,οι άνθρωποι πουλάν αγάπη για να έχουν εμάς και όχι για μας
Κι ιστορία το έδειξε αυτό πολλές φορές,μη μου λες,όχι άλλες λέξεις.
Ποιος σου είπε πως εγώ μπορώ να αντέξω των φτερών μου τις αφέσεις,ποιος σου είπε πως εγώ μπορώ να αντέξω των αφεντικών μου τις βλέψεις,
Ποιος σου είπε,εγώ εσένα δάκρυ αγαπώ και στον κόσμο επαναστατώ για σένα κόσμο φτιάχνω. Ποιος σου είπε πως εγώ μοιάζω με τους άλλους αγγέλους,εγώ εσένα δάκρυ αγαπώ.
Στην γωνιά του βράχου κάθομαι και παρατηρώ του κόσμου τον χαμό,είναι άνθρωποι αυτοί απορώ,το περιστέρι φεύγει για τον ουρανό,πνίγομαι στο νερό και ήδη δύει ο ήλιος στο ανατολικό βουνό.
|
||||
7. |
Μάσκα στη Μάσκα
02:39
|
|||
|
Χρωστάω εγώ,χρωστάς εσύ,χρωστάει και η γιαγιά μου,
όχι ρε φίδι κολοβό,δεν θα χρωστάν τα παιδιά μου.
Όλα μας μοιάζουν με μια γιορτή,με μια γιορτή που δεν έγινε ως σήμερα.
Φτύσε χολή απ' τα κανάλια σου εσύ,δούλε παχύ,του συστήματος χίμαιρα.
Μάσκα στην μάσκα έβαλες και μασκαράς ξεμένεις
Κι όσες και αν μάσκες και αν φοράς κανέναν δεν μπερδεύεις.
Όλα μας μοιάζουν με μια γιορτή,με μια γιορτή που δεν έγινε ως σήμερα.
Φτύσε χολή απ' τα κανάλια σου εσύ,δούλε παχύ,του συστήματος χίμαιρα.
Το κίνημα μας θα φανεί στο πρώτο δακρυγόνο
Ό,τι κι αν έρθει μάγκες εμείς κρατάμε αυτόν τον δρόμο.
|
||||
8. |
Νέμεσις
06:29
|
|||
|
Μου λες πως είμαι ντροπή,μα είμαι το παιδί σου,
παιδί της λογικής,της σάπιας λογικής σου.
Βγάζεις παράλογα τα λόγια τα δικά μου,
που είναι απόφθεγμα από αυτά που σκέφτεσαι να κάνω.
Στον δρόμο όταν περνάς,κυριλές,κιτσογραφιάς,
σαν θεός μου μιλάς για ηθικές αξίες,δεν μας γαμάς !
Εσύ μόλις μπορείς κλέβεις,σκοτώνεις και απειλείς,
την κόρη σου να βιάσεις μπορείς,μια προσευχή και ηρεμείς.
Εγώ δεν είμαι εσύ και δεν ανήκω σε σένα,
αυτά που πέτυχες δεν αγγίζουν εμένα.
Ο κόσμος που έχτισες σαν φυλακές μου μοιάζει,
κι απειλές που λες καθόλου δεν με σκιάζεις.
Η μουσική που ακούω σε ενοχλεί οικτρά,
ο καθρέφτης της ψυχής μου είναι καθαρά,
Σου παρέδωσαν τον κόσμο και τον έκανες σκατά,
και απ' τα χάλια που είσαι τώρα βρίζεις την νέα γενιά.
Είναι η γενιά μου Νέμεσις,στην εγωιστική ύπαρξή σας Νέμεσις.
Σε βλέπω το πρωί με την BMW και το βούρλο μαζί,
ψωνισμένο στο σκυλάδικο σε χαμηλή τιμή/
Πώς τολμάς να μιλάς για πολιτισμό σε μας ;
Παρ' την κότα σου και παράτα μας.
Προσπαθείς να με κοιμήσεις με πολλά ναρκωτικά,
και ψευτοεπαναστάτες που σε ακολουθούν πιστά,
Ό,τι δεν μπορείς να πνίξεις το ακολουθείς και συ,
μα να ξέρεις η γενιά μου σε γνωρίζει σε μισεί.
Είναι η γενιά μου Νέμεσις,στην εγωιστική ύπαρξή σας Νέμεσις
|
||||
9. |
Μουσικό Κουτί Μέρος 3
02:22
|
|||
|
Όμως εγώ δεν θα αφήσω την απελπισία να σας γλιτώσει από εμένα,τα παιδιά μου θα αφήσω σπόρο να αλλάξουν τα γραμμένα.
Μωρό μου μην ανησυχείς ο κόσμος δεν θα είναι πάντα έτσι,αυτή είναι μια δύσκολη στιγμή που δεν θα αντέξει.
Θα τρέξουμε και μεις σε πράσινα λιβάδια,διαφορετικά λουλούδια θα ανθίζουν χωρίς να έχουν άδεια,βιβλιοθήκες ανοιχτές θα μορφώσουν τα παιδιά μας,και παραλίες καθαρές θα περιμένουν τα όνειρά μας.
Δίνω υπόσχεση και εγώ,πως όλον τον κόσμο θα κάνω παιδιά μου,στο υπόσχομαι αυτό θα αλλάξουν τον κόσμο καρδιά μου.
|
||||
10. |
Πατέρα
05:23
|
|||
|
Ω! Πατέρα! μου κρύβουν το φως πατέρα
Ω! Πατέρα! μου κρύβουν το φως πατέρα
Κάθε μέρα στην δουλειά και δεν βλέπω άσπρη μέρα,τελευταία ανάσα μου και η κραυγή μου στον αέρα.
Δεν αντέχω άλλο ρε να δουλεύω όλη μέρα,να υπάρχω για να ζείτε και να ζείτε σαν την βδέλλα.
Όταν ξυπνάς είναι σίγουρα μια άλλη μέρα,όμως για μένα η ξεκούραση θα έρθει την όγδοη μέρα.
Και με κοιτάς καθαρά ιδρωμένος μες τα μάτια και απορείς πώς μπορώ ό,τι σου έφτιαξα να το κάνω κομμάτια
Ναι κομμάτια,κάθε μέρα που ξυπνάω κάθε μέρα είμαι κομμάτια.
Ω! Πατέρα,αιμορραγώ Πατέρα,συγχώρεσε τους Πατέρα.
Ναι κομμάτια,κάθε μέρα που ξυπνάω κάθε μέρα είμαι κομμάτια.
Ω! Πατέρα,συγχώρεσε τους Πατέρα,παραδίδω το πνεύμα Πατέρα.
|
||||
11. |
||||
|
Τα Παιδιά που θα γίνουν Άνδρες,είναι μελαγχολικά.
Οι γυναίκες τους την φέραν,οι γονείς τους κόβουν φτερά
Τα Παιδιά που θα γίνουν Άνδρες,είναι μελαγχολικά.
Το Παιδί που θα γίνει ένας Άνδρας,είναι μελαγχολικό.
Σαν βιτρίνα του τέλους του κόσμου κάθεται μες το παρόν.
Μακριά απ' του κόσμου τα μάτια ξημερώνει ένας νέος ανθός.
Ο ανθός που θα γίνει ένας Άνδρας είναι ένας απλός αμνός.
|
||||
12. |
Μουσικό Κουτί Μέρος 4
05:44
|
|||
|
Νιώθω τον ήλιο στα πόδια μου,τί συμβαίνει,ακούω φωνές,συγνώμη ξέρετε πού είμαστε ; Δεν ακούνε,μάλλον δεν μπορώ να μιλήσω,κάτσε να θυμηθώ,ναι! το βουνό,έβρεχε νομίζω,θυμάμαι έναν πυροβολισμό,μια σκιά,
Πέφτω αχ! Το πόδι μου,μάλλον εκεί πρέπει να με πήρε. Ναι!
Αλλά γιατί δεν μπορώ να μιλήσω ; Μάλλον πρέπει να είμαι σε κώμα από την πτώση, πρέπει να είμαι σε μία αποθήκη ετοιμοθάνατων ανθρώπων,νοσοκομείο το λένε νομίζω. Όπως και των προγόνων μου,και τον δικό μου θάνατο θα τον κρύψουν από όλους.
Όμως τους άφησα τα παιδιά μου.Κάποιον αφήνω πίσω μου,την κοπέλα μου,την ζωή που έπρεπε να ζήσω.
Κάτι ακούω,κάποιος κλαίει,είναι εκείνη,μην κλαις όλα θα γίνουν έτσι όπως τα υποσχέθηκα,μην κλαις.
Η ζωή που έπρεπε να ζήσω,είναι η ΖΩΗ.
|
||||
Fabrica D'arte Athens, Greece
Η Fabrica D'arte είναι μία καλλιτεχνική ομάδα που σκοπός της είναι η ευρύτερη ενασχόλησή της με την τέχνη και την κουλτούρα.
If you like Fabrica D'arte, you may also like:
Live From Blackalachia
by Moses Sumney
featured on Bandcamp Radio Feb 1, 2022
go to album
Dogs Fighting In My Dream EP
by Modern Woman
London's Modern Woman meld proggy folk-rock and wiry post-punk into an adventurous and elastic sound all their own on this new EP.
go to album
Newcastle, Australia's e4444e instills his airy indie pop with baroque flair and swooning psychedelic swells for a fluid, infectious affair.
go to album
Grizzly Bear’s classic debut gets a 15th anniversary vinyl reissue, with a digital companion featuring a bevy of remixes.
go to album
featured on Bandcamp Radio Sep 4, 2018
go to album
This "distinctly New York record" finds the band looking for love with their signature psychedelic sound.
go to album
CITY SUN EATER IN THE RIVER OF LIGHT
by WOODS
featured on Bandcamp Radio Apr 19, 2016
go to album
